নিন্দা

           নিন্দা
নাৰায়ণ হেন ইটো       শৱদ আছয়ে মুখে
                     বশৱৰ্ত্তী বচন আছয় |
তথাপি অদ্ভুত কিনো               ঘোৰ নৰকত মজি
                     মল-মতি মনুষ্য মৰয় ||৪২
তৰ্ক-শাস্ত্ৰ মহাব্যাঘ্ৰী       তাহান নিপুণ পতি
                    তাৰ শিষ্য ভৈল পুত্ৰ-প্ৰায় |
সংসাৰ বনত পশি                   পতি-পুত্ৰ সমন্বিতে
                     উপনিষত্‍-ধেনু ধৰি খায় ||৪৩
সৰ্ব্ব-শ্ৰুতি-শিৰোৰত্ন     ভগৱত-বন-মাজে
                     হৰি-নাম-সিংহ প্ৰকাশয় |
তাৰ মহাধ্বনি শুনি                নিজ পৰিয়াৰ সমে
                     তৰ্কব্যাঘ্ৰী পলায় হুয়া ভয় ||৪৪
স্মৰহু গোবিন্দ মূঢ়                  বোলহু গোবিন্দ মূঢ়
                     ভজহু গোবিন্দ সৰ্ব্বক্ষণে |
মৰণ সন্নিতে পাইলে                গোবিন্দেসে ৰাখিবন্ত
                    নৰাখিবে ’ডুকৃঞ কৰণে’ ||৪৫
ঈশ্বৰ কৃষ্ণক যিটো                  অন্য দেৱতাৰ সম
                    বোলয় অধম মূঢ়-মতি |
চৌৰাশী নৰক ভুঞ্জি                 পাপৰ যোনিত সিটো
                    অৱশ্যে হুইবেক উত্‍পত্তি ||৪৬
মায়া আদি কৰি যত                সমস্তে জগতে জড়
                    কৃষ্ণেসে চৈতন্য আত্মা শুদ্ধ |
চৈতন্য কৃষ্ণক এড়ি                  জড়ক ভজিয়া মৰে
                    কিনো লোক অধম মুগুধ ||৪৭
তপ জপ তীৰ্থ ব্ৰত                   যাগ যোগ যজ্ঞ দান
                    কাকো নুসুমৰে মৃত্যু-বেলা |
মৰন্তাজনক বেঢ়ি                     বোলে সৱে ৰাম বোলা
                   হেন নাম এতিখণে হেলা ||৪৮
পৰলোক-সময়ৰ         বান্ধৱ হৰিৰ নাম
                   সৱ এড়ি যিহেতু সুমৰে |
এতিখণেকি কাৰণে                   হেনেয় হৰিৰ নাম
                   মল-মতি নৰে নুসুমৰে ||৪৯
দুৰ্ঘোৰ সংসাৰ ইটো                  ব্যাধিৰ ঔষধ মহা
                   তেজি হৰি-নামক সম্প্ৰতি |
কমন উপায়ে আন                    পণ্ডিতসকলে আৱে
                   লভিবেক আপুন মুকুতি ||৫০
লভিয়া মনুষ্য-তনু                 যিসৱ পণ্ডিত নৰে
                    নসাধিলে গতি আপুনাৰ |
কৌটি জনমক লাগি                  সংসাৰ-সাগৰে মজি
                     ফুৰিবেক ভুঞ্জিয়া নিকাৰ ||৫১
গোৱিন্দক নৰাধিয়া                 কোন কালে কদাচিত
                     সুখী হুয়া আছে কোনজন |
হেন শিক্ষা মনে ধৰি                  ডাউকে বোলয় সদা
         ’কোবা কোবা’ কুবাক্য-বচন ||৫২
শঙ্কৰেসে শুদ্ধমত                       ঈশ্বৰ ভক্তিৰ তত্ত্ব
                       প্ৰচাৰিলা শাস্ত্ৰ-সাৰ জানি |
তাহাঙ্ক নজানি মূঢ়ে                    জীৱিকাৰ অৰ্থে ফুৰে
                       আপুনাৰ মহত্ত্ব বখানি ||৫৩
শঙ্কৰে সংশয় ছেদি                     শাস্ত্ৰৰ তত্ত্বক ভেদি
                       প্ৰচাৰিলা কৃষ্ণৰ ভকতি |
তাঙ্ক এৰি কি কাৰণে                  আনক বোলয় গুৰু
                      কিনো লোক মহামূঢ়-মতি ||৫৪
নজানে শাস্ত্ৰৰ নয়                      যেন আসে তাকে কয়
                      ছেদিবাক নপাৰে সংশয় |
গুৰু বোলাই তথাপিতো               ফুৰয় লোকৰ মাজে
                      মান্য-সতকাৰ খুজি লয় ||৫৫
বচনে কেৱসে মাত্ৰ                     হৰিত শৰণ লয়
                      চিত্তে আন দেৱক ভজয় |
জানিবাহা কদাচিতো                  সিদ্ধি সিটো নলভয়
                     হৰি তাৰ সন্তোষ নহয় ||৫৬
আগম নিগম তৰ্ক                      পুৰাণ ভাৰত যত
                     ইতিহাস তন্ত্ৰ-মন্ত্ৰচয় |
হে হৰি তোমাতেসে                     খেলাৱে কেৱলে বাদ
                     তোহ্মাৰ তত্ত্বক নজানয় ||৫৭
ঐশ্বৰ্য্য ভোগৰ মদে                     মত্ত হুয়া ঈশ্বৰত
                    পৰাঙ্মুখ ভৈলা যিটোজন |
যেন জীৰ্ণ গাই সিটো                    দুৰ্ঘোৰ সংসাৰ-মহা-
        পঙ্কে পৰি হোৱয় গমন ||৫৮
হৰি-নাম ধ্বজ কৰি                  বেদ-পথ পৰিহৰি
                    ফুৰে আতি পাষণ্ডসকল |
ইহ-পৰলোকে ভ্ৰষ্ট          হুয়া পেট পুষি মাত্ৰ
                     ফুৰে আতি পৰম নিষখল ||৫৯