নিন্দা
মহন্তসৱৰ কেৱলে জীৱন
হৰিৰ নাম মঙ্গল |
হেন হেৰি-নাম নলৈয়া কলিত
কৰিলে জন্ম বিফল ||২৭৫
হৰিৰ পৰম প্ৰিয়তম নাহি
নিজ ভকতত পৰে |
হেন ভকতক যিজনে নিন্দয়
হৰিকেসে নিন্দা কৰে ||২৭৬
হৰি-ভকতৰ দায় নধৰয়
যম কাল আৰ কলি |
ইসৱ কথাক যিটো নমানয়
তিনিও কৰিয়া বলী ||২৭৭
হৰি-ভকতৰ ছিদ্ৰক নধৰে
দুষ্ট-শিৰোমণি কলি |
হেন ভকতৰ কিঞ্চিতো ছিদ্ৰক
সজ্জনে থাকে আকলি ||২৭৮
হৰিৰ চৰণ সদা আৰাধন্ত
ব্ৰহ্ম হৰ পুৰন্দৰ |
হেন হৰি-পদে শৰণ নলৱে
কোন বুদ্ধি-হীন নৰ ||২৭৯
মৃত্যুৰ মুখত সদায়ে পৰিয়া
আছয় যিসৱ নৰে |
সিটো নিদাৰুণে হৰি-গুণ-নাম
কীৰ্ত্তন কেনে নকৰে ||২৮০
ভৰত ভূমিত জনম লভিয়া
নভজে হৰি-চৰণে |
সিটো জ্ঞান-শূন্য পশুতো অধম
জনম লভিল কেনে ||২৮১
মুকুতি-সুখকো তেজি মহাজনে
সদা ৰাম-নাম ধৰে |
হেন হৰি-নাম সুখক তেজিয়া
কুমতি মনুষ্য মৰে ||২৮২
মুকুতি-সুখক তেজি মহাজনে
ৰাম-নামে কৰে আশা |
হেন হৰি-নাম নলৈয়া কেমনে
মৰে মলমতি নাশা ||২৮৩
মুখ ভৰি ভৰি বোল ৰাম হৰি
অক্ষয় পুণ্যক সাঞ্চা |
ৰাম নাভাবিয়া আন আচৰিয়া
কেনে আপুনাক বাঞ্চা ||২৮৪
হৰি-কীৰ্ত্তনৰ সময়ে যিজনে
থাকে আন কথা পাতি |
অন্তকালে নিয়া যম-দূতে ধৰি
কৰে তাক উগ্ৰ শাস্তি ||২৮৫
বেদৰ ৰহস্য হৰিৰ কীৰ্ত্তন
নুশুনিলে সাৱধানে |
যমৰ কিঙ্কৰে তপত শলাক
বাহাৱে তাহাৰ কাণে ||২৮৬
আনন্দ-সমুদ্ৰ হৰিৰ-কীৰ্ত্তনে
যিটোজনে নেদে চিত্ত |
সিটো মূঢ়মতি হৰিৰ দুৰ্ল্লভ
প্ৰসাদে ভৈল বঞ্চিত ||২৮৭
মুকুতসকলো হৰিৰ কীৰ্ত্তনে
কৰন্ত সদায় ৰতি |
হেন কীৰ্ত্তনত যিটো চিত্ত নেদে
যাইবে সিটো অধোগতি ||২৮৮
কলিত জনম লভিয়া হৰিৰ
নামত নকৰে ৰতি |
সিটো মূঢ়মতি আন কেনমতে
সাধিবে আপুন গতি ||২৮৯
শবদ-ব্ৰহ্মৰ পাৰ ভৈল যিটো
কৃষ্ণত ভকতি নাই |
তাৰ শাস্ত্ৰ-শ্ৰম শ্ৰমে মাত্ৰ ফল
যেন ৰাখে বাজী গাই ||২৯০
ৰাজা-প্ৰজা জানি- লেক ভক্তি-পন্থ
শঙ্কৰৰ মত শুদ্ধ |
সিটো মত লাড়ি আন আচৰয়
পৰম সিটো মুগুধ ||২৯১
আপুনি পণ্ডিত নুহি মহন্তক
নুপাসিলে কদাচিত |
তথাপিতো গুৰু বোলাৱে কৃষ্ণৰ
মায়ায়ে হুয়া মোহিত ||২৯২
নজানে শাস্ত্ৰক শিষ্যৰ সংশয়
নপাৰে দূৰ কৰিত |
তাৰ উপদেশে আন নতৰয়
আপুনো ভৈল বঞ্চিত ||২৯৩
শাস্ত্ৰ-মত এৰি যি কথা কহয়
কেৱলে পাষণ্ড-নয় |
আছোক কৃষ্ণক পাইবে কদাচিত
নুগুচে সংসাৰ-ভয় ||২৯৪
অন্ন যোনি কিছো নকৰে বিচাৰ
জাতি-কুল ভৈল ভ্ৰষ্ট |
বৈষ্ণৱৰ বেশ ধৰিয়া ফুৰয়
বেদ-পন্থ কৰি নষ্ট ||২৯৫
হৰি হৰি হৰি কিনো ভৈলা আতি
কৃষ্ণৰ মায়াৰ বল |
হৰি-ভকতিৰ পন্থত কপট
পাতিলেক অমঙ্গল ||২৯৬
শাস্ত্ৰৰ বিচাৰে নজানে ভকতি
পৰমাৰ্থ মতি-মূঢ় |
হৰি-কথা-ছলে কৰ্ণত কুমন্ত্ৰ
কহৱে কৰিয়া গূঢ় ||২৯৭
চাৰিও জাতিৰ নিজ পিতৃ কৃষ্ণ
জানিয়া যিটো নভজে |
এহি পাপে নিজ- ধৰ্ম্ম-ভ্ৰষ্ট হুয়া
ঘোৰ নৰকত মজে ||২৯৮
হৰিৰ চৰণ নভজি নকৰে
আপুন দুখ খণ্ডিত |
পৰমাৰ্থ-তত্ত্ব বিচাৰি কহিয়ো
কেমনে সিটো পণ্ডিত ||২৯৯
আপুন জনম ভাৰত ভূমিত
লভিলেক যিটো নৰ |
হৰিক নভজি কৰিলে বিফল
সিটো শোচ্য সমস্তৰ ||৩০০
হৰিৰ চৰণ নভজি কেৱলে
পোষে পুত্ৰ ভাৰ্য্যা মাত্ৰ |
যম ৰাজা বুলি- লন্ত সেহিজন
যম-যাতনাৰ পাত্ৰ ||৩০১
হৰিৰ চৰণ নিচিন্তি চিন্তয়
বিষয়ক দিনে ৰাতি |
শাস্ত্ৰৰ সন্মতে জানা সেহিজন
ভৈল নিজ আত্মাঘাতী ||৩০২
প্ৰাৰ্থনা
তুমি সৰ্ব্বসাখী আত্মা হৃষীকেশ
জানাহা মোৰ চিত্তক |
শৰণাগতক মঞি আতুৰক
উপেক্ষা কৰা কিসক ||৩০৩
হে কৃষ্ণদেৱ মঞি আতুৰক
চৰণে কৰা উদ্ধাৰ |
তিনি তাপময় সংসাৰ-নিকাৰ
সহিতে নপাৰো আৰ ||৩০৪
বাহিৰে ভিতৰে তুমি হৰি গুৰু
আছাহা চৈতন্য-ৰূপে |
দিয়োক সুমতি তুমি বিনে গতি
নাহিকে কৈলো স্বৰূপে ||৩০৫
হৰি ও হৰি কৰুণা-সাগৰ
কৰিয়ো কৃপা আহ্মাক |
প্ৰিয়তম আত্মা সখা ইষ্ট দেৱ
মানিয়া আছো তোহ্মাক ||৩০৬
হে হৰি মোক দুৰাচাৰ বুলি
নকৰিবা পৰিহাৰ |
তুমি বিনে মহা- পতিত-পাৱন
কোন দেৱ আছে আৰ ||৩০৭
নমো নমো ৰাম কৃষ্ণ প্ৰভু দেৱ
তুমি মোৰ নিজ গতি |
হুয়োক সদয় যিমতে ৰহয়
তোহ্মাত নিৰ্ম্মল ৰতি ||৩০৮
নমো নমো কৃষ্ণ তোমাৰ ভকতি
মুকুতিতো কৰি বলে |
মোৰ তাকে মন দিয়োক শৰণ
অৰুণ-চৰণ-তলে ||৩০৯
চৰণত ধৰো কাতৰ কৰোহো
ইবাৰ নেৰিয়ো হৰি |
পতিত-পাৱন দেৱ নাৰায়ণ
নাহিকে তোহ্মাৰ সৰি ||৩১০
এ ভৱ-সাগৰে মজি নাৰায়ণ
আতুৰ ভৈলো আপাৰ |
দীন অনাথক তুমি কৃপাময়
চৰণে কৰা উদ্ধাৰ ||৩১১
হে হৰি তযু মায়ায়ে আমাক
ভাণ্ডিছে কৰি কপট |
দূৰ কৰা মায়া চাপোহো তোহ্মাৰ
চৰণ ছত্ৰ-নিকট ||৩১২
পতিত-পাৱন ৰাম নাৰায়ণ
চৰণে মোক উদ্ধাৰ |
আমি পতিতৰ পতিত-পাৱন
নামৰ পৰীক্ষা কৰা ||৩১৩
পতিত-পাৱন নাম নাৰায়ণ
প্ৰসিদ্ধ সমস্ত জনে |
আমি মহাপাপী শৰণে পশিলো
ৰাখিয়ো নিজ চৰণে ||৩১৪
হে হৰি মঞি অনাথক দায়া
কৰা হৰি একবাৰ |
কৃপা-ৰসে তিন্তি অৰুণ-বৰণ
চৰণ ভৈল তোহ্মাৰ ||৩১৫
কৃপাৰ সাগৰ দেৱকী-নন্দন
পূৰিয়ো মনৰ কাম |
ভকতৰ সঙ্গ সদা নুগুচোক
মুখে তুৱা গুণ নাম ||৩১৬
কোটি কোটি ঘোৰ অপৰাধ নিতে
কৰো আমি দুৰাশয় |
হে হৰি মোক দাস হেন মানি
ক্ষমিয়োক কৃপাময় ||৩১৭
অনাদি অনন্ত অচিন্ত্য ঈশ্বৰ
তুমিসে নিত্য নিৰ্ম্মল |
গুচায়ো কুমতি ভজোহো কেৱলে
তোহ্মাৰ পদ-কমল ||৩১৮
হে ভগৱন্ত ভজোহো তোহ্মাৰ
অভয় পদ-কমলে |
মঞি অনাথক ৰাখিয়ো ঈশ্বৰ
অৰুণ-চৰণ-তলে ||৩১৯
হে কৃষ্ণ কৃপা- ময় প্ৰভু মোক
কৰা কৃপা এহিমান |
তোহ্মাৰ চৰণে ৰহোক আহ্মাৰ
সদায় নিৰ্ম্মল জ্ঞান ||৩২০
জয় জগবন্ধু জগত-কাৰণ
নাৰায়ণ নিৰাকাৰ |
কেৱলে তোহ্মাৰ চৰণ-পঙ্কজে
ৰহোক ৰতি আহ্মাৰ ||৩২১
দীন দয়াশীল দেৱ দামোদৰ
দীনক নেৰিয়ো মোক |
হেন কৃপা কৰা তযু পাৱে মোৰ
সহজে ৰতি মিলোক ||৩২২
তোহ্মাৰ চৰণ- সেৱাৰ গোবিন্দ
নজানো একো উপায় |
যিমতে সেৱাত ৰহিবো কৰুণা
কৰিতে হৰি যুৱাই ||৩২৩
হে প্ৰাণ-হৰি দান্তে-তৃণ ধৰি
মাগোহো তোহ্মাৰ পাৱে |
মোৰ মন মজি তোহ্মাৰ পাৱত
ৰহোক হৰি স্বাভাৱে ||৩২৪
জ্বৰ তাপ পীড়া মৰণ সময়ে
কৰা হৰি কৃপা মোক |
তযু গুণ-নাম- শ্ৰবণ স্মৰণ
বচন-গোচৰ হোক ||৩২৫
গোপিনীৰ ধন ব্ৰজৰ জীৱন
মোহন ৰাম গোবিন্দ |
পৰম সাদৰে শিৰে তুলি ধৰো
তযু পদ-অৰবিন্দ ||৩২৬
No comments:
Post a Comment