ব্যাসদেৱৰ গুহা

বদ্ৰীনাথৰ কথা আগতে লিখিছিলো |

এই বদ্ৰীনাথৰ ৪ কি.মি. উত্তৰে আছে মহৰ্ষি ব্যাসদেৱৰ গুহা | এই গুহাত বহিয়েই ব্যাসদেৱে চাৰিবেদ আৰ মহাভাৰত ৰছনা কৰিছিল | ব্যাসদেৱে যেতিয়া বেদ ৰছনা কৰিবলৈ মন কৰিলে তেতিয়া তেওঁ দেৱতাসকলক অনুৰোধ কৰিলে যে তেওঁ কৈ যাব আৰু কোনোবাই তেওঁৰ হৈ লিপিবদ্ধ কৰি যাব লাগে | শ্ৰীগনেশ ব্যাসদেৱৰ লগত বহি লিখি যাবলৈ মান্তি হ’ল - কিন্তু এটা চৰ্তত যে ব্যাসদেৱে একেলেথাৰীয়ে কৈ যাব লাগিব | যদিহে ব্যাসদেৱে মাজতে ৰৈ যায় তেন্তে শ্ৰীগনেশে আৰু নিলিখে | গনেশৰ কথাত ব্যাসদেৱ মান্তি হ’ল আৰু লগতে গনেশক এটা চৰ্ত দিলে যে - "মই যি কম, সেয়া আপুনি নুবুজাকৈ লিখিব নোৱাৰিব | মই কম, আপুনি প্ৰথমতে বুজি লব আৰু তাৰ পিছতহে লিপিবদ্ধ কৰিব |" মিচিকিয়া হাঁহিৰে শ্ৰীগনেশ লিখিবলৈ মান্তি হ’ল আৰু এই গুহাত বহি মহৰ্ষি ব্যাসদেৱে শ্ৰীগনেশৰ হতুৱাই লিপিবদ্ধ কৰোৱালে চাৰিবেদ আৰ মহাভাৰত |

পান্ডৱসকলে মহাপ্ৰয়াণ যাত্ৰাত বদ্ৰীনাথ হৈ এই পথেদিয়েই যাত্ৰা কৰিছিল স্বৰ্গাৰোহিনী পৰ্বতলৈ | এই স্বৰ্গাৰোহিনী পৰ্বততেই দ্ৰৌপদীসহ চাৰি পান্ডৱ এজন এজনকৈ খহি পৰিছিল আৰু কুকুৰৰূপী ধৰ্মৰাজক লগত লৈ একমাত্ৰ যুধিস্থিৰে স্বৰ্গাৰোহিনী পৰ্বতৰ শিখৰত উপস্থিত হৈছিলগৈ, য’ৰ পৰা তেওঁ সোঁশৰীৰে স্বৰ্গযাত্ৰা কৰিছিল |

[বি.দ্ৰ.: এই কথাখিনি মই বৄন্দাবনৰ সন্ত কেইজনমানৰ মুখত শুনা |]