(যোৱা সংখ্যাৰ পিছৰ পৰা)
There seems to be some perverse
human characteristics that like to make easy things difficult. – Warren
Buffett.
চেন্চেক্স, নিফ্টি, মাৰ্কেট কেপিটাইলাইজেচন,
টেকনিকেল এনালাইচিচ আদি কঠিন কঠিন শব্দবোৰ শুনি আৰম্ভনিতে ভয় খাব নালাগে | শ্বেয়াৰ
বজাৰত বিনিয়োগ কৰিবলৈ লাহে লাহে আৰম্ভ কৰিলেই এই কথাবোৰ নিজে নিজে বুজি গৈ থাকিব
পাৰি | হাতত কিমান টকা আছে সেইটো ডাঙৰ কথা নহয় | সেই টকাখিনি ক’ত কেনেকৈ বিনিয়োগ
কৰা হৈছে সেইটো ডাঙৰ কথা | সাধাৰণ বুদ্ধি আৰু জ্ঞানেৰে (যাক আমি কমন চেঞ্চ বুলি
কওঁ), আনে ফ্ৰীতে দিয়া চ’ কল্ড হট্ টিপচ্ বিলাক আওকান কৰি শ্বেয়াৰ বজাৰত দীৰ্ঘ
সময়ৰ বাবে ভাল ভাল কোম্পানীত বিনিয়োগ কৰিলে লোকচান হোৱাৰ কোনো কথাই নাই | আৰম্ভনিতে
আনক দেখি ভয় খাই ছত্ৰভঙ্গ দিলে বিনিয়োগৰ এখন অতি সফল ক্ষেত্ৰৰ পৰা নিজকে আঁতৰাই
অনা হব |
সাধাৰণ বুদ্ধি আৰু জ্ঞানেৰে কি কৰিব পাৰি তাৰ ওপৰত
এটা বিখ্যাত সাধু আছে | এজন দুখীয়া খেতিয়ক আছিল | তেওঁৰ তিনিটা ডেকা ডেকা পুতেক
আছিল | এবাৰ তেওঁ দীৰ্ঘ সময়ৰ বাবে তীৰ্থ ভ্ৰমণত ওলাল আৰু যাবৰ সময়ত তিনিওটা
পুতেককে এডোখৰকৈ কাঠৰ টুকুৰা দি গ’ল আৰু লগতে কৈ গ’ল যে এই কাঠৰ টুকুৰাকেইডোখৰেৰে
কোনটো পুতেকে কি কৰে তেওঁ ঘূৰি আহি চাবহি |
ডাঙৰ পুতেকে ক’লে এই সামান্য কাঠৰ টুকুৰাৰে কি কৰিব
পাৰি ? তেওঁ বজাৰলৈ গ’ল আৰু প্ৰথমতে পোৱা গ্ৰাহকজনকে টুকুৰাটো বিক্ৰী কৰি যি পালে
টকাকেইটা লৈ গুছি আহিল | আহোতে বাটত মদৰ দোকান এখন পালে আৰু দেউতাকে সামান্য কাঠ
এডোখৰ দি যোৱাৰ দুখ পাহৰিবলৈ বজাৰত পাই অহা টকাকেইটাৰে মদ কিনি খালে |
দ্বিতীয় পুতেকেও কাঠটুকুৰা লৈ বজাৰলৈ গ’ল | কিন্তু
তেওঁ বজাৰত তিনিদিন খপিলে আৰু নিজে বিচৰা দামতহে কাঠটুকুৰা বিক্ৰী কৰিলে | ঘূৰি
আহি তেওঁ হৰলুকি হোৱাৰ ভয়ত টকাকেইটা ওচৰৰ বেংকত থৈ দিলে |
তৃতীয় পুতেকজনে কাঠৰ টুকুৰাটো হাতত লৈ ভাবি থাকিল
কেনেকৈ কি কৰা যায় | বজাৰে বজাৰে ঘূৰি ফূৰিল কিবা কৰিব পাৰি নেকি তাৰ আশাত | শেষত
তেওঁ এখন দোকান পালেগৈ য’ত কাঠৰ টুকুৰাৰ পৰা মূৰ্ত্তি তৈয়াৰ কৰা হয় | তেওঁ
দোকানখনৰ মালিকক অনুৰোধ কৰিলে যে তেওঁ তিনিমাহ দোকানত বিনা পইচাত সকলো কাম কৰি
দিব, বিনিময়ত তেওঁক এই কাঠৰ টুকুৰাৰ পৰা মূৰ্ত্তি তৈয়াৰ কৰা কলাটো শিকাই দিব লাগিব
| মালিক মান্তি হ’ল | সেই তিনিমাহ লৰাজনৰ বহুত কষ্ট হ’ল | কিন্তি তেওঁ সেই কলাটো
আয়ত্ত্ব কৰিহে এৰিলে |
এবছৰৰ পিছত লৰাহঁতৰ দেউতাক উভতি আহিল আৰু দেখিলে যে
ডাঙৰ পুতেক এজন ঘোৰ মদাহী হ’ল আৰু দ্বিতীয় পুতেক এজন খেতিয়ক হ’ল যি খুব কষ্ট কৰি উপাৰ্জন
কৰে আৰু টকাখিনি ওচৰৰ বেংকত থৈ যায় | কিন্তু সৰু পুতেকক দেখি তেওঁ অতি সুখী হ’ল |
তেওঁ দেখিলে যে সৰু পুতেকে এখন ডাঙৰ কাঠৰ টুকুৰাৰ পৰা মূৰ্ত্তি তৈয়াৰ কৰা দোকনৰ
মালিক হৈছে আৰু তেওঁৰ দোকানত বহুত মানুহে দিনে ৰাতিয়ে কাম কৰি আছে |
আমাৰ সকলোৰে ওচৰতে সেই একেটুকুৰা কাঠেই আছে | সঠিক
জ্ঞান আহৰণ কৰি সেই কাঠটুকুৰা কেনেকৈ ব্যৱহাৰ কৰা যায় তাৰ ওপৰতেই নিৰ্ভৰ কৰিব আমাৰ
আৰ্থিক ভবিষ্যত | কোনোবাই কৈছিল –
“Remember, no matter how little or how much wealth
you have today, it is not a guarantee for what you will have tomorrow. You
could be born with a silver spoon and could end up losing it all, or be born
with a wooden spoon and end up manufacturing silver spoon for others.”
শ্বেয়াৰ বজাৰত বিনিয়োগ কৰিবলৈ হ’লে নিজৰ মাজত জ্ঞান
আহৰণ কৰাৰ প্ৰৱণতা থাকিব লাগিব | কাৰণ শ্বেয়াৰ বজাৰত জ্ঞানখিনি পোনে পোনে টকালৈ
ৰূপান্তৰিত হয় |
Buy business, not just stocks. মাত্ৰ শ্বেয়াৰ নিকিনিব,
ব্যৱসায়টো কিনি লওক | কেনেকৈ ? অহাবাৰত আলোচনা কৰিম |
ক্ৰমশ: |
